Σελίδες

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

"Η αναπαλαίωση" του Φαίδωνα Ταμβακάκη

«Η αναπαλαίωση» του Φαίδωνα Ταμβακάκη, από τις Εκδόσεις της Εστίας (Πρώτη έκδοση: Απρίλιος 2015)

«Όμοια γαρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι…» είναι η φράση του Αριστοτέλη που έχει επιλέξει ως μότο ο Φαίδων Ταμβακάκης για το έργο του, δηλαδή: «Επειδή κατά κανόνα και όσα μέλλουν να γίνουν μοιάζουν με κείνα που έχουν γίνει στο παρελθόν…» (Τέχνη ρητορική, μτφρ. Η.Φ. Ηλιού). Ο λόγος για το έργο Η αναπαλαίωση, που απέσπασε το Βραβείο Νουβέλας του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το 2015.
Σύμφωνα με την υπόθεση, μια αβαρία καθηλώνει το ιστιοπλοϊκό σκάφος Τάι Μο Σαν σε ένα καρνάγιο της Σύρου. Ο καπετάνιος, και πρωταγωνιστής του βιβλίου, επιθυμεί να επαναλάβει το θρυλικό παρθενικό ταξίδι του σκάφους από το Χoνγκ Κονγκ στο Ντάρτμουθ, στα χρόνια του Μεσοπολέμου, χωρίς μηχανή. Η αβαρία όμως αποδεικνύεται σοβαρή, κι έτσι ο ήρωάς μας βρίσκεται αντιμέτωπος με ορισμένα ασφυκτικά διλήμματα οικονομικής και αισθηματικής φύσεως, καθώς στο νησί θα ξαναβρεί έναν παλιό έρωτά του που είχε λήξει άδοξα – ή μήπως όχι;
Από τις πρώτες κιόλας αράδες του βιβλίου έρχεται η ναυτική ορολογία να κατακλύσει τη σκέψη μας, κάνοντάς μας κάπως να κουμπωθούμε: «…Γοργοπορούσαμε μ’ ένα γλυκό μελτέμι, είκοσι-είκοσι πέντε κόμβους στην πάντα, προς τον Φοίνικα της Σύρου. Από μακρυά θα μας ζήλευαν, το κομψό κλασσικό σκαρί να σκίζει τα κύματα με πλήρη ιστιοφορία, μαζί και η μετζάνα. Όμως ο καπετάνιος ζει την αγωνία του και κάνει μαύρες σκέψεις. Τα νερά τα αντιληφθήκαμε από το στενό Κέας-Κύθνου, εντοπίσαμε και το πρόβλημα (έμπαιναν από τη σαλαμάστρα), η ηλεκτρική αντλία και το φλοτέρ καπούτ (άγνωστο πώς), στοχεύσαμε προς το πρώτο καλό λιμάνι με μηχανικούς και γερανό» (σελ.11-12). Το αρχικό αυτό μούδιασμα όμως σύντομα μετατρέπεται σε σαγήνη, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα κείμενα του Καρκαβίτσα ή του Καββαδία, που έκαναν πολλούς στεριανούς, αν όχι ν’ αγαπήσουν, τουλάχιστον να εξοικειωθούν και με αυτή την πλευρά της θάλασσας.
Κι όσο προχωρά η σαγηνευτική αφήγηση, τόσο έχουμε την αίσθηση ότι ενισχύεται ο παραλληλισμός της αγάπης του πρωταγωνιστή για το σκαρί του με μια σχέση ερωτική. Ο ήρωάς μας έχει επενδύσει στην αγορά του ιστιοπλοϊκού, χωρίς να έχει από την αρχή υπόψη τι θα στοιχίσει η συντήρησή του. Όπως επενδύει κανείς σε μια σχέση, συναισθηματικά αυτή τη φορά, χωρίς να έχει υπόψη πόσο θα του στοιχίσει η συντήρηση και πόσο η διάλυσή της. Όταν όμως τα προβλήματα συσσωρεύονται, τι μπορεί να γίνει; Πώς να ξεφορτωθεί κανείς κάτι που έχει αγαπήσει πολύ; Και με τι κόστος; Μήπως η αναπαλαίωση είναι η απάντηση; Και με τι κόστος, ξανά;
Η γραφή του Φαίδωνα Ταμβακάκη είναι πυκνή, στον μεστό λόγο του δεν φαίνεται να περισσεύει ούτε λέξη. Το χιούμορ του γλυκόπικρο και υπαινικτικό, το ύφος του συχνά αυτοσαρκαστικό: «Άκουγα σαν τώρα το γέλιο της, πάντοτε με έβρισκε αστείο, ώσπου να καταλάβει πως ήμουν γελοίος» (σελ.14). Ζει και περιγράφει την εποχή μας, με όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα και τις ευκολίες: «Ζήτησα τηλεφωνικό κατάλογο σ’ ένα καφενείο, με κοίταξαν απορημένοι: από ποιον αιώνα ερχόμουν; Ένας τριαντάρης, μουστακαλής, για ιδιοκτήτη τον έκοψα, διέκοψε το τηλεφώνημά του, πρότεινε να ψάξει στο ίντερνετ» (σελ.23). Παράλληλα, όμως, το μυαλό του δουλεύει σε αγαστή σύμπνοια με την ψυχή του, περιγράφοντας και αναζητώντας την αιώνια ουσία των πραγμάτων, και κατορθώνοντας εντέλει να πετύχει μια ζηλευτή ισορροπία ανάμεσα στις εσωτερικές διαδρομές και τα εξωτερικά ερεθίσματα και γεγονότα. Αξίζει να διαβαστεί –και, λόγω μεγέθους, μπορεί να διαβαστεί– πολλές φορές.
Σημείωση: Το καλαίσθητο εξώφυλλο κοσμούν έργα του Παναγιώτη Μπελντέκου.
Βρείτε το βιβλίο εδώ

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ο Αλκιβιάδης live στο "Παρθεναγωγείο"!


Οι αγαπημένοι μας Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Στέλιος Πασχάλης και Οδυσσέας Κωνσταντόπουλος live στο "Παρθεναγωγείο"!
Διεύθυνση: Ελβετίας 16, Αγία Παρασκευή - Αττική.
Ώρα έναρξης: 21:00
Τηλ. επικοινωνίας - Κρατήσεις: 210.609.0435
FB Event: https://www.facebook.com/events/1705731979685894/
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: arttings

Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2016 - Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών | Αποστολή: Μια καρτ ποστάλ

Αποστολή: Μια καρτ ποστάλ

29 Ιουνίου

Σήμερα στις βιβλιοθήκες τα παιδιά στέλνουν κάρτ ποστάλ στο πλαίσιο της Καλοκαιρινής Εκστρατείας Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας 2016.
Ένας συνταξιούχος υπάλληλος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, συλλέγει καρτ ποστάλ από όλον τον κόσμο στις οποίες απεικονίζεται το Βαλλιάνειο κτήριο. Σε αυτήν την καρτ ποστάλ του 1903 διακρίνεται, δεξιά, η ξύλινη γέφυρα που κατασκευάστηκε για την μεταφορά βιβλίων από το γειτονικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών.




Αποστολή: Γίνε εξερευνητής του κόσμου και μοιράσου το δικό σου εύρημα από την σημερινή αποστολή στα κοινωνικά δίκτυα. Ανάρτησε ένα σχόλιο, μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα απόσπασμα σε συνδυασμό με το hashtag #ΚΕ2016gr και αντιγράφοντας αυτό το κείμενο πάρε μέρος στο πανελλήνιο παιχνίδι εξερεύνησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος!


Η δική μου συνεισφορά στην αποστολή: οι καρτ ποστάλ του απίθανου Λεξιδιώτη Χμ! της Κατερίνας Κρις, εκδ. Κέδρος 2012

Διαγωνισμός για "Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι" στο paixnidaki.com



Για τους όρους του διαγωνισμού, δείτε εδώ: http://paixnidaki.com/diagonismos-ena-trelo-trelo-arithmitari/

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

"Η γιαγιά μου και ο παππούς μου" στην athensvoice

Παιδάκια που διαβάζουν στην πλαζ

Ή αλλού: όταν αρχίζουν να διαβάζουν τα παιδάκια, δεν σταματούν πουθενά… 


Αναδημοσίευση από την www.athensvoice.gr
image
Το πρώτο βιβλίο που πιάνει στα χέρια του το παιδάκι είναι εικονογραφημένο: μπαίνει ήδη το τσικό στη λογική του κόμικ, με την ιστορία να εκτυλίσσεται συνοδευόμενη από εικόνες. Κι αν τσιμπήσει το παιδάκι, δεν πρόκειται να ξε-τσιμπήσει ποτέ – θα διαβάζει κόμιξ, βιβλία, ή και τα δύο μαζί μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Η Χριστίνα Μανιά, που έγραψε το αγαπημένο μας «Η ευτυχία της μελωδίας», με μια νεραϊδούλα που δεν κάνει ποτέ αυτό που της ζητάνε (σε ονειρεμένη εικονογράφηση Γιώργου Σγουρού, εκδ. Mamaya) μου έλεγε πάντα να γράψω παιδικό, και έγραψα τα «Δίδυμα που ακούνε τα πάντα» γιατί τα δικά μου (δίδυμα) παιδάκια διαμαρτύρονταν ότι δεν βρίσκουν βιβλία με δίδυμους ήρωες. Το εικονογράφησε με κέφι η Ρένια Μεταλληνού (εκδ. Παπαδόπουλος), λες και ήξερε τα παιδιά μου.
image
Αλλά είμαι φαν του παιδικού βιβλίου: ξέρουμε απέξω «Τα τρία μικρά λυκάκια» (υπέροχη εικονογράφηση της Έλεν Οξέμπερυ, εκδ. Μίνωας), το «Ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή» (εικόνες της Κέλυ Ματαθιά, εκδ. Μεταίχμιο), όπως σχεδόν όλα τα βιβλία του Ευγένιου Τριβιζά. Που δεν χρειάζεται δικές μου συστάσεις. Ούτε ο Μάνος Ελευθερίου με τη «Γάτα που ήθελε να γίνει πουλί» (εικονογράφηση Σοφία Φόρτωμα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα). Ούτε η Έρη Ρίτσου, κόρη του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου, με το βιβλίο της «Τρεις φίλοι παχουλοί» σε εξαιρετική εικονογράφηση του Δημήτρη Κάσδαγλη (εκδ. Κέδρος)… οι τρεις παχουλοί φίλοι, ένας ελεφαντάκος, ένας ιπποπόταμος κι ένας ρινόκερος, χαλαρώνουν όλη μέρα και παχαίνουν, αλλά είναι τόσο cute, τόσο γούτσου-γούτσου οι εικόνες, που σε στέλνουν βουρ στην κουζίνα να τσιμπήσεις ένα κάτι τις.
image
Όταν μιλάς για παιδικά βιβλία, κάνεις κατάχρηση των λέξεων «τρυφερό, γλυκό, όμορφο, χαριτωμένο και ονειρεμένο», δεν γίνεται αλλιώς. Ένα παιδικό βιβλίο δεν μπορεί να σου κόβει την ανάσα… εκτός κι αν είναι διασκευή «μεγαλίστικου» μυθιστορήματος, που θα βάλει τα παιδιά στο λούκι της περιπετειώδους αφήγησης: ο «Ροβήρος ο Κατακτητής» του Δημήτρη Παπαθεοδούλου, σε σουρεαλιστική εικονογράφηση της Ίριδος Σαμαρτζή (εκδ. Παπαδόπουλος), είναι μια τέτοια περίπτωση. Ο Παπαθεοδούλου γράφει τέλεια παιδικά και σκέτος, χωρίς τον Ιούλιο Βερν. Αλλά επειδή μυήθηκα στη λογοτεχνία διαβάζοντας Κλασσικά Εικονογραφημένα, πιστεύω πολύ στις διασκευές-για-παιδιά.
image
Πάμε παρακάτω: τέεεεεελειο της Ρίκας Βαγιάννη, «Είναι πολύ βαρετό να βαριέσαι» σε εικονογράφηση Ντανιέλας Σταματιάδη (εκδ. Ποταμός) – η μάγισσα Κίρα, ενώ είναι μια χαρά κορίτσι, παρα-βαριέται και δεν κάνει. Σε ονειρικά τοπία κινείται η Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη με το «Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά» και τον πιτσιρικά που μετατρέπει όλη του την ημέρα σε ονειροχώρες (τις οποίες εικονογραφεί, και πάλι τρυφερά θα πω, σόρι… η Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Παπαδόπουλος).
Σε πρακτικό επίπεδο, η νηπιαγωγός Κική Δημητριάδου έχει στήσει το διασκεδαστικό/επιμορφωτικό «Ημερολόγιο της Δώρας», με εικόνες του Βαγγέλη Παπαβασιλείου (εκδ. Λιβάνη). Τα θέματα που απασχολούν παιδιά 4-8 ετών είναι όλα εδώ, με απαντήσεις στην παιδο-γλώσσα. Ο «Ρομπέν των κάστρων και ο φυλακισμένος γελωτοποιός» της Ουρανίας Τουτουτζή (με τον Σγουρό στα πάνω του…) είναι μια περιπέτεια πολύ περιπετειώδης, όπως θα έλεγαν τα παιδιά μου (εκδ. Διόπτρα). Σούπερ δουλειά έχει κάνει ο Αύγουστος Κορτώ στη μετάφραση των «Διαστημικών χοτ-ντογκ» των Max Brallier, Rachel Maguire & Nichole Kelley (εκδ. Διόπτρα), που έχουν πλάκα, και μας άνοιξαν την όρεξη για τα «Iπτάμενα κέικ» της ίδιας, ντιπ σουρεαλιστικής, σειράς των Philip Reeve & Sarah McIntyre (μετάφραση Μαρία Τραϊκόγλου, εκδ. Διόπτρα).
image
Στην κατηγορία «παίζω και μαθαίνω» είναι όλες οι διασκευές αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας ή οι ελληνικοί μύθοι: ο Φίλιππος Μανδηλαράς κεντάει με τη μυθολογία, και αγαπάμε τις «Όρνιθες» σε διασκευή-εικονογράφηση της κλασικής Σοφίας Ζαραμπούκα – της οποίας μας αρέσει ο τσαχπίνης «Γατοβουτηχτής» (εκδ. Πατάκη). Ο Χρήστος Δημόπουλος, με μεγάλη πείρα από παιδιά/παιδικό βιβλίο, έχει πετύχει διάνα με τον «Δράκο Ναπολέοντα» (εικονογράφηση Νικόλα Ανδρικόπουλου, εκδ. Ψυχογιός). Ωραίο είναι «Η μικρή γοργόνα πώς να ζήσει στο σκουπιδονήσι» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου (εικόνες Φραντσέσκα Κοζάντι, εκδ. Πατάκη) – επίσης με οικολογικό μήνυμα που όμως δεν πατικώνει το παιδί, το αφήνει να το καταλάβει μόνο του («πωωω μαμά, να μην πετάμε σκουπιδάκια στα νησιά!»). Μηνύματα τρυφερότητας/αγάπης οφείλουν να έχουν, σε επίπεδο πασπαλίσματος και όχι γιγαντοαφίσας, τα παιδικά βιβλία – «Η γιαγιά μου κι ο παππούς μου» της Ράνιας Μπουμπουρή (εικόνες Χρύσα Σπυρίδωνος, εκδ. Ψυχογιός) είναι ένα καλό παράδειγμα.
image
image
Δεν είμαι εξπέρ στο παιδικό (μεταξύ μας δεν είμαι εξπέρ σε τίποτε και καλά κάνω). Απλώς έχω διαβάσει χιλιάδες παιδικά βιβλία σε παιδιά δικά μου, ξένα, φίλων και συγγενών – μου αρέσουν επειδή ψοφάω για κόμιξ και για παιδιά. Όταν διαλέγετε παιδικά βιβλία, να έχετε εμπιστοσύνη στα παιδιά: ξέρουν καλύτερα. Σε κάποιες φάσεις ζητάνε βιβλία με αυτοκόλλητα («Ντύνω όμορφες νεράιδες», εκδ. Ψυχογιός), σε άλλες βιβλία-παιχνίδια. Κανένα παιδικό βιβλίο δεν έβλαψε ποτέ κανένα παιδί, και αν διαλέξετε σωστά, έχετε εξασφαλίσει μισή ώρα γαλήνης στην παραλία…

Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2016 - Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών | Αποστολή: Κάτι μέσα από το οποίο βλέπεις

Αποστολή: Κάτι μέσα από το οποίο βλέπεις

28 Ιουνίου

Κάθε νύχτα, κοίταζε ο Γαλιλαίος μέσα από το τηλεσκόπιό του και σημείωνε κάθε τι που παρατηρούσε. Ύστερα, δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του σ’ ένα βιβλίο που το ονόμασε Ο Αγγελιοφόρος των Αστεριών.
«Είναι όμορφο πράγμα και χορταστικό για τα μάτια ν’ αντικρύζεις το σώμα του φεγγαριού…
Το φεγγάρι δεν είναι ντυμένο με μια λεία, στιλπνή επιφάνεια, αντίθετα είναι τραχύ και ανώμαλο… σκεπασμένο παντού, όπως και η επιφάνεια της γης με τεράστιες προεξοχές, βαθειές κοιλάδες και χάσματα.
Παρατήρησα τη φύση και την υφή του Γαλαξία. Με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου τον περιεργάστηκα τόσο άμεσα, και με τέτοια βεβαιότητα ώστε όλες οι πτυχές που προβλημάτιζαν αιώνες τώρα τους φιλοσόφους, έχουν ξεδιαλυθεί και επιτέλους λυτρωθήκαμε από τις φλύαρες συζητήσεις επί του θέματος. Ο γαλαξίας δεν είναι παρά ένα πλήθος αμέτρητα αστέρια συγκεντρωμένα σε συστάδες.
Peter Sis, Ο Αγγελιοφόρος των Αστεριών, μτφ. Μαίρη Κιτροέφ, Ποταμός 1996


Αποστολή: Γίνε εξερευνητής του κόσμου και μοιράσου το δικό σου εύρημα από την σημερινή αποστολή στα κοινωνικά δίκτυα. Ανάρτησε ένα σχόλιο, μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα απόσπασμα σε συνδυασμό με το hashtag #ΚΕ2016gr και αντιγράφοντας αυτό το κείμενο πάρε μέρος στο πανελλήνιο παιχνίδι εξερεύνησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος!

Πηγή: http://network.nlg.gr/event/apostoli-kati-mesa-apo-to-opio-vlepis/

Η δική μου συνεισφορά στην αποστολή: ο καθρέφτης του Έριζεντ στο βιβλίο Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, μτφρ. Μάια Ρούτσου, εκδ. Ψυχογιός 1998

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

"Ο δημιουργικός λόγος στην εκπαίδευση": επιστημονική διημερίδα 27/6-28/6


Περισσότερες πληροφορίες: http://dimiourgikos-logos-2016.weebly.com/

Μαίρη Κόντζογλου: συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

Μαίρη Κόντζογλου: «Αν δεν αλλάξουμε τρόπο εκλογής αυτών που μας κυβερνούν, σε παγκόσμια κλίμακα, δεν πρόκειται να σταματήσει η προσφυγιά»

  • «Η Λέσβος είναι σαν πολλά νησιά μαζί!»
  • «Στην Καππαδοκία δεν πηγαίνεις ποτέ μόνο μία φορά. Ο τόπος σε καλεί και σε περιμένει.»

Συνέντευξη της Μαίρης Κόντζογλου στη Ράνια Μπουμπουρή
Με αφορμή την επίσκεψη της Μαίρης Κόντζογλου στη Μυτιλήνη για την παρουσίαση της τριλογίας της «Τα Παλιά Ασήμια» από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο (Τα Παλιά Ασήμια, Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια, Πέρα από τα Παλιά Ασήμια), που θα γίνει την Πέμπτη 30 Ιουνίου στις 8:30 το βράδυ, στο βιβλιοπωλείο «Book Art» (Κομνηνάκη 5, τηλ. 22510.37961), η δημοσιογράφος-συγγραφέας Ράνια Μπουμπουρή συζήτησε μαζί της για τις αλησμόνητες πατρίδες, την προσφυγιά, τις δυνάμεις που βοηθούν ν’ αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής και αυτές που μας δίνουν ελπίδα για το μέλλον.

Κυρία Κόντζογλου, η τριλογία σας «Τα Παλιά Ασήμια» για τις αλησμόνητες πατρίδες –και τους αλησμόνητους έρωτες, βεβαίως– γνωρίζει αξιοσημείωτη επιτυχία και έχει αγαπηθεί πολύ. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;
Η τριλογία μου αυτή είναι προϊόν ενός μεγάλου έρωτα –αυτού που αισθάνθηκα για την Καππαδοκία–, μιας μεγάλης ιστορικής, εθνολογικής και κοινωνιολογικής έρευνας που έκανα μόλις αποφάσισα πως αυτό ήταν το επόμενο θέμα μου και, βέβαια, είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης προσπάθειας που έκανα, ώστε να γραφούν με αγάπη για την ελληνική γλώσσα και σεβασμό στη λογοτεχνία 2.100 σελίδες. Οι αναγνώστες όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται και ανταποκρίνονται ανάλογα.

Αν και δεν έλκετε την καταγωγή σας από την Καππαδοκία, την επιλέξατε ως πατρίδα των ηρώων σας. Πότε και πώς έγινε αυτή η επιλογή; Πόσο χρόνο περίπου σας πήρε η έρευνα των ιστορικών στοιχείων;
Η επιλογή έγινε γιατί, στην πρώτη επίσκεψή μου στην Καππαδοκία, γοητεύτηκα από την ομορφιά της. Μελετώντας την, γοητεύτηκα και από τη μακραίωνη ιστορία της. Αυτό έγινε το 2011 και η έρευνα κράτησε 4 χρόνια και 6 μήνες, όσο και η συγγραφή της τριλογίας.

Η εξιστόρησή σας ποικίλλει χρονικά από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, ανάλογα με τη ζωή των ηρώων που παρακολουθούμε κάθε φορά: από το 2004 περνάμε στο 1899, από το 1919 στο 1958, στο 1922… Όσο ενδιαφέρον είναι αυτό για τον αναγνώστη, άλλο τόσο δύσκολο φαντάζει συγγραφικά. Πώς καταλήξατε σε αυτή τη δομή;
Δεν κατέληξα στη συγκεκριμένη δομή εγώ, κατέληξε η ιστορία από μόνη της. Δεν ξέρω αν μπορώ να σας δώσω να το καταλάβετε, πάντως δεν προσχεδιάζω τίποτα, ξεκινάω να γράφω για το θέμα που με ενέπνευσε και γίνεται κάτι μαγικό. Όλα παίρνουν τον δρόμο που αυτά έχουν διαλέξει… Και βέβαια, όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Λίγη μαγεία χρειάζεται. Και έρωτας γι’ αυτό που κάνεις.

Ποιος από τους ήρωες της τριλογίας είναι πιο κοντά στη δική σας ιδιοσυγκρασία και γιατί;
Νομίζω ο Άλεξ. Για αρκετά πράγματα. Για το χιούμορ, ας πούμε. Και για τον τρόπο που βλέπει τον έρωτα, τη ζωή, τους ανθρώπους.

Ασχολείστε με ένα θέμα όχι ιδιαίτερα προσφιλές συγγραφικά, την ανταλλαγή των πληθυσμών, που ταλαιπώρησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Τι είναι αυτό, κατά τη γνώμη σας, που τους βοήθησε να σταθούν στα πόδια τους μέσα στις τόσο αντίξοες συνθήκες της εποχής;
Ακριβώς. Η ανταλλαγή των πληθυσμών είναι ένα θέμα σχετικά παρθένο στη λογοτεχνία, σε αντίθεση π.χ. με τη Μικρασιατική καταστροφή. Ήταν κι αυτός ένας λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με την Καππαδοκία. Τι τους βοήθησε να σταθούν στα πόδια τους; Μα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κυρίως αυτό. Δευτερευόντως, τους συγκεκριμένους ανθρώπους, δηλαδή τους Καππαδόκες, για τους οποίους μιλάω σ’ αυτή την τριλογία, και η βαθιά τους πίστη και ευλάβεια.

Σήμερα, σχεδόν εκατό χρόνια μετά, στη χώρα μας καταφθάνουν και πάλι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πασχίζοντας να ξεφύγουν από τον θάνατο. Θα σταματήσει, άραγε, ποτέ η μανία του ανθρώπου να εξοντώσει τον συνάνθρωπο;
Όταν έγραφα το τρίτο μέρος, το Πέρα από τα Παλιά Ασήμια, και έπρεπε να διηγηθώ με τόσες λεπτομέρειες την προσφυγιά, ούτε μπορούσα να φανταστώ πως λίγους μήνες μετά το ίδιο θέμα θα ήταν τόσο επίκαιρο –δυστυχώς– και με τέτοιες ομοιότητες. Εσείς, φυσικά, το γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμάς τους κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας, αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω έναν παραλληλισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1924, η ηρωίδα μου Σεβαστή Χατζηαβράμογλου, κρατώντας ένα βρέφος στην αγκαλιά και αφού έχει διασχίσει μια στέπα, φτάνει στις ακτές της Μερσίνας. Δεν ξέρει από θάλασσα, όπως ούτε και οι πρόγονοί της. Η κοπέλα, αν και χριστιανή, φοράει μαντίλι στα μαλλιά – οι Καππαδόκισσες δεν κυκλοφορούσαν ασκεπείς. Μπαίνει σε ένα σαπιοκάραβο και με κίνδυνο της ζωής της διασχίζει μια άγνωστη θάλασσα και φτάνει σε μια άγνωστη χώρα, παρά το γεγονός πως έχει έντονη ελληνική συνείδηση, όπως όλοι οι Μικρασιάτες. Η Σεβαστή Χατζηαβράμογλου είναι αποφασισμένη να χαρίσει στο παιδί που κρατά στην αγκαλιά –και που συμβολίζει το μέλλον– ένα καλύτερο «αύριο». Αυτή η εικόνα λοιπόν, 90 χρόνια μετά, είναι ίδια εξαιτίας των μεγάλων συμφερόντων που βάζουν τους ανθρώπους να εξοντώνουν ο ένας τον άλλον.

Τι σας δίνει ελπίδα στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης;
Πολλά πράγματα. Η ομορφιά της ίδιας της χώρας μας. Μερικοί άνθρωποι που δεν μας έχουν κατακλέψει και δεν έχουν πάρει μίζες μέχρι και για τα τρισέγγονά τους. Κάποια Ελληνόπουλα που διακρίνονται στο σχολείο παίρνοντας βραβεία στα Μαθηματικά, στη Φυσική, σε διάφορες επιστήμες, στον αθλητισμό και όχι στα talent shows. Τα καλά βιβλία που εξακολουθούν και γράφονται. Οι ωραίες μουσικές – που πρέπει να τις ψάξεις, γιατί μόνο τα κρατικά ραδιόφωνα τις προβάλλουν, τα ιδιωτικά κανάλια και ραδιόφωνα έχουν εγκληματήσει βαριά και για τις τέχνες. Πολλά, υπάρχουν πολλά πράγματα που με γεμίζουν αισιοδοξία. Δεν ονειροβατώ, ξέρω πολύ καλά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αλλά ελπίζω και δουλεύω γι’ αυτό. 
Έχετε επισκεφθεί άλλη φορά τη Λέσβο; Ποια είναι η εικόνα σας για το νησί;
Ναι, έχω έρθει μια φορά πριν από πολλά χρόνια. Με τη Λέσβο έχω ασχοληθεί στην άλλη τριλογία μου, τους «Μεσημβρινούς της Ζωής». Μου αρέσει η Λέσβος, είναι σαν πολλά νησιά μαζί, και βουνό και παραλίες και ιστορία πανάρχαιη και έξοδος και είσοδος στη χώρα από αρχαιοτάτων χρόνων, ευλογημένη φύση, ωραία μουσική. Επίσης, έχω μάθει πως υπάρχει μεγάλη πολιτιστική δραστηριότητα και αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο.

Τι σκέφτεστε για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα;
Το προσφυγικό είναι άλλο θέμα από το μεταναστευτικό, δεν νομίζω πως πρέπει να μπαίνουν μαζί. Οι πρόσφυγες φεύγουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, γιατί κινδυνεύει η ζωή τους. Οι μετανάστες επιλέγουν να φύγουν για οικονομικούς κυρίως λόγους. Το προσφυγικό είναι μια από τις αιμορραγούσες πληγές της ανθρωπότητας. Αν δεν καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό κι αν δεν αλλάξουμε τρόπο εκλογής αυτών που μας κυβερνούν –παγκόσμια, εννοώ– δεν πρόκειται να σταματήσει η προσφυγιά.

Τον περασμένο Οκτώβριο, διοργανώθηκε από το δίκτυο Μikrasiatis.gr και τις Εκδόσεις Μεταίχμιο ένα ταξίδι στην Καππαδοκία με ξεναγό εσάς! Πώς προέκυψε η πρωτότυπη αυτή ιδέα και ποιες εντυπώσεις σάς άφησε εκείνο το ταξίδι;
Η ιδέα προέκυψε από την Καππαδοκία, όπως παρουσιάζεται μέσα στα «Παλιά Ασήμια». Το ταξίδι ήταν καταπληκτικό! Για μένα ήταν η τρίτη φορά που επισκεπτόμουν τα άγια χώματα του τόπου αυτού, για τους περισσότερους ήταν η πρώτη. Παρ’ όλα αυτά, γνώριζαν την Καππαδοκία με λεπτομέρεια, έχοντας διαβάσει τα δύο βιβλία της τριλογίας – το τρίτο ήταν υπό έκδοση. Νομίζω πως όλοι, όποτε μπορέσουμε, θα ξανακάνουμε το ταξίδι. Στην Καππαδοκία δεν πηγαίνεις ποτέ μόνο μία φορά. Ο τόπος σε καλεί και σε περιμένει.

Υπάρχει κάποια φράση ενός αναγνώστη για τη δουλειά σας, η οποία θα σας μείνει αξέχαστη;
Πολλές. Θα σας πω μια που προέρχεται μάλιστα από εδώ, από το νησί σας. Μια αναγνώστρια, όταν διάβαζε τους «Μεσημβρινούς της Ζωής» μού είπε πως μόλις είχε ανοίξει το εποχιακό μαγαζάκι της, κάπου ανατολικά, δεν θυμάμαι το χωριό. Και μου είχε γράψει επί λέξει: «Διαβάζω το βιβλίο σας και παρακαλώ να μην πατήσει άνθρωπος στο μαγαζί και με διακόψει».

Η τριλογία σας «Τα Παλιά Ασήμια» αριθμεί 2.100 σελίδες, ενώ και τα προηγούμενα έργα σας είναι πολυσέλιδα. Δεδομένου ότι είστε μια εργαζόμενη γυναίκα, είναι αδύνατον να μην απορήσουμε: Πότε προλαβαίνετε;
Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρίσκεις χρόνο – δεν χρειάζεται να το ακούσετε από εμένα αυτό. Οι μέρες μου είναι όπως ακριβώς όλων των ανθρώπων. Άλλοτε γεμάτες και άλλοτε πιο «ελαφριές». Στις πολύ γεμάτες μέρες μού αρέσει να γράφω στο τέλος, λίγο πριν κοιμηθώ, και να μου λένε «καληνύχτα» οι ήρωές μου. Στις πιο «ελαφριές» μπορεί να γράφω και όλη τη μέρα. Δεν έχω συνταγές ούτε και προγράμματα.

Ποια άλλη ιστορική εποχή σάς γοητεύει, αλλά δεν έχετε ασχοληθεί ακόμη μαζί της συγγραφικά;
Με γοητεύει το μέλλον. Προσπαθώ να το φανταστώ…

Ευχόμαστε να έχετε πάντα υγεία και έμπνευση για τα επόμενα βιβλία σας!
Σας ευχαριστώ πολύ και αντεύχομαι.

Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2016 - Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών | Αποστολή: Η εικόνα ενός ελέφαντα

Αποστολή: Η εικόνα ενός ελέφαντα

27 Ιουνίου



Ο Καρί, ο ελέφας, ήταν πολύ μικρός, πέντε μηνών, όταν ο πατέρας μού τον έδωσε για να τον αναθρέψω. Εγώ ήμουν εννέα χρονών∙ σηκωνόμουν στις μύτες των ποδιών κι ίσα-ίσα που έφτανα να του χαϊδέψω τη ράχη. Πέρασαν δυο χρόνια και μου φαινόταν πως το ανάστημά του έμενε πάντα το ίδιο. Μεγαλώναμε, βλέπετε, μαζί και γι’ αυτό δεν μπόρεσα να το καταλάβω. Τον είχαμε βάλει να κατοικεί σ’ ένα υπόστεγο: μια αχυρένια στέγη στερεωμένη πάνω σε χοντρούς κορμούς δέντρων, πολύ γερούς, για να μην τους ρίξει ο Καρί όταν σκουντουφλούσε απάνω τους. […]
Κάθε πρωί τον πήγαινα στον ποταμό να λουστεί. Κειτόταν ξαπλωμένος μια ώρα στην όχθη∙ κι όλη την ώρα αυτή εγώ τον έτριβα με ψιλή καθαρή άμμο. Έπειτα πολλή ώρα χωνόταν μέσα στο νερό. Κι όταν πια έβγαινε, η πέτσα του έλαμπε σαν έβενος∙ έβγαζε ο Καρί μου φωνές χαρούμενες όσο του έτριβα τη βρεμένη του ράχη.
Γκοπάλ Μουκερί, Ο ελέφας Καρί, μτφ. Νίκος Καζαντζάκης, Ελευθερουδάκης, 1931



Αποστολή: Γίνε εξερευνητής του κόσμου και μοιράσου το δικό σου εύρημα από την σημερινή αποστολή στα κοινωνικά δίκτυα. Ανάρτησε ένα σχόλιο, μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα απόσπασμα σε συνδυασμό με το hashtag #ΚΕ2016gr και αντιγράφοντας αυτό το κείμενο πάρε μέρος στο πανελλήνιο παιχνίδι εξερεύνησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος!
Η δική μου συνεισφορά στην αποστολή: το βιβλίο Ο Νικόλας και η Έλλη της Μαρίνας Μιχαηλίδου-Καδή, εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας, εκδ. Πάργα 2012


Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

"Δωδώνη, το μαντείο των ήχων": νέα περιοδική έκθεση στο Μουσείο της Ακρόπολης

Διάρκεια έκθεσης: 20 Ιουνίου 2016 έως 10 Ιανουαρίου 2017 (στην Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων, ισόγειο Μουσείου Ακρόπολης)
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα: 8 π.μ. - 4 μ.μ. / Τρίτη έως Πέμπτη: 8 π.μ. - 8 μ.μ. / Παρασκευή: 8 π.μ. - 10 μ.μ. / Σάββατο & Κυριακή: 8 π.μ. - 8 μ.μ.
Είσοδος στην περιοδική έκθεση: 3 ευρώ. Η αγορά εισιτηρίων γίνεται απευθείας στο ταμείο του Μουσείου.
Το Μουσείο Ακρόπολης εγκαινίασε το 2015 σειρά περιοδικών εκθέσεων με σημαντικά έργα της αρχαιότητας από σπουδαίους τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Στόχος του είναι να παρουσιάζει ασυνήθιστα θέματα που θα ενδιέφεραν τον σημερινό επισκέπτη και παράλληλα θα τον παρότρυναν να επισκεφθεί τους τόπους προέλευσης των εκθεμάτων.
Η δεύτερη έκθεση της σειράς έχει θέμα το Μαντείο της Δωδώνης. Σκοπός της είναι να κάνει ευρύτερα γνωστό τοπαλαιότερο ελληνικό μαντείο, να δείξει τον τρόπο λειτουργίας, τον ρόλο και τη σημασία του στον αρχαίο κόσμο αλλά και να αναδείξει την ανάγκη του ανθρώπου να προβλέπει το μέλλον. 
Η αφήγηση της έκθεσης ξεκινάει με τη Δωδώνη της ύστερης εποχής του χαλκού. Πήλινα και χάλκινα αντικείμενα αναδεικνύουν την ταυτότητα των πρώτων κατοίκων, την αρχέγονη λατρεία της Μητέρας Γης και την καθιέρωση της λατρείας του Διός. Στη συνέχεια, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο Δία και την κυρίαρχη παρουσία του στο ιερό. Κεντρικό θέμα είναι η μαντική βελανιδιά που με το θρόισμα των φύλλων της απαντούσε στα αγωνιώδη ερωτήματα των ανθρώπων για τα μελλούμενα. Τους χρησμούς αποκρυπτογραφούσαν ακόμη οι ιερείς από τους ήχους χάλκινων λεβήτων και το κρώξιμο των περιστεριών. Στις ανασκαφές της Δωδώνης ήρθαν στο φως μερικές χιλιάδες ερωτήματα των επισκεπτών του ιερού χαραγμένα σε μολύβδινα ελάσματα. Ορισμένα τέτοια ελάσματα με ερωτήματα για το εμπόριο, τα χρέη, τα περιουσιακά, τα δικαστήρια, την υγεία, την απόκτηση παιδιών, τον επικείμενο γάμο, την προίκα και τη χηρεία παρουσιάζονται σε ξεχωριστή ενότητα της έκθεσης. Από τα αναθήματα στο ιερό εκτίθενται τμήματα από χάλκινους ανδριάντες, επωμίδες, τελαμώνες, ξίφη, αφιερώματα αυτών που ωφελήθηκαν ή ζητούσαν τη βοήθεια των θεών. Επιπλέον, μέσα από χαρακτηριστικά νομίσματα, τονίζεται και ο πολιτικός χαρακτήρας του μαντείου καθώς και η σχέση του με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου. Τέλος, δύο εκθέματα από το Μουσείο Ακρόπολης παρουσιάζουν τις σχέσεις της Δωδώνης με την Αθήνα.
Η έκθεση θα συνοδεύεται από επιστημονικό κατάλογο των εκθεμάτων. Σε μεγάλη οθόνη στον εκθεσιακό χώρο θα παρουσιάζεται βίντεο για το μαντείο και το φυσικό του περιβάλλον.
Στο εστιατόριο του Μουσείου θα προσφέρονται γιαννιώτικα εδέσματα σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης.
Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία του Μουσείου Ακρόπολης με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων. Τα εκθέματα προέρχονται από το Μουσείο Ιωαννίνων και τοΕθνικό Αρχαιολογικό ΜουσείοΣυλλογή Καραπάνου.

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η 5η βιβλιο-τρεχάλα των Εκδόσεων Ψυχογιός

Η ανταπόκριση των σχολείων από όλη την Ελλάδα ήταν ενθουσιώδης! Συνολικά πάνω από 800 τμήματα σχολείων και περισσότεροι από 17.000 μαθητές διάβασαν βιβλία των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ.biblio-trexala Ευχαριστούμε θερμά όλα τα σχολεία για τη συμμετοχή στο μαραθώνιο και ιδιαίτερα τον κάθε μαθητή ξεχωριστά που διάβασε τα βιβλία μας! Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι νικητές του μαραθωνίου αναδεικνύονται όλοι οι μαθητές, αφού τα οφέλη της φιλαναγνωσίας είναι ανεκτίμητα.
Τα τμήματα που τερμάτισαν στην 1η θέση του μαραθωνίου και κερδίζουν βιβλία αξίας 500€, επιλογής του διευθυντή του σχολείου και του υπεύθυνου εκπαιδευτικού του τμήματος, είναι:
Κάντε κλικ πάνω σε κάθεμία από τις παραπάνω τάξεις
για να δείτε τις δράσεις φιλαναγνωσίας τους!
Τα 10 τμήματα που κέρδισαν βιβλία αξίας 150€ για τους μαθητές κατόπιν κλήρωσης είναι:
  • ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΟΥ ΜΑΡΜΑΡΑ (τάξη ΣΤ’, τμήμα 2)
  • 5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΟΛΑΡΓΟΥ (τάξη Ε’)
  • 6/Θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΦΑΡΡΩΝ (τάξη Δ’)
  • 6/Θ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΙΑΒΑΤΟΥ- ΜΕΣΗΣ ΗΜΑΘΙΑΣ (τάξη Γ’)
  • 6ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΒΟΛΟΥ (τμήμα ολοήμερο)
  • ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΛΙΝΑΔΟΥ ΝΑΞΟΥ (τάξη Α’)
  • ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΣΕΝΙΟΥ (τάξη Β’)
  • 1ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΗΦΙΣΙΑΣ (τμήμα κλασικό)
  • 3o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ (τάξη Γ’)
  • 6/Θ Δ.Σ. Ν. ΧΑΛΚΙΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ (τάξη Γ, τμήμα ολοήμερο)
Θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα σχολεία για τη συμμετοχή και την προσπάθεια!

Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2016 - Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών | Αποστολή: Ένα λάστιχο

Ο Λοΐζος έβγαλε από την τσέπη τη σφεντόνα και δυο πέτρες μυτερές, η μια τους άκρη βουτηγμένη σε καλάι. Ζύγιασε τη μια – μα σταμάτησε καθώς περνούσανε διαβάτες. Έκανε λίγο λοξά – τον θάμπωνε και η πρασινοκόκκινη βιτρίνα πάνω από τις ομπρέλλες – τέντωσε το λάστιχο, ξαναζυγιάζει με το μάτι και δίχως να καλοσταθεί την αμολάει μονομιάς. Ο ένας φρέρης γύρισε και κύτταξε. Σα να τον πήρε στο ποδάρι ή νάξυσε το ράσο του – τζίφος η πρώτη.
Κοσμάς Πολίτης, Eroica, Ελληνικά Γράμματα/ΤΑ ΝΕΑ, 2006

Παιδική σφεντόνα. Πηγή: Wikipedia

Αποστολή: Γίνε εξερευνητής του κόσμου και μοιράσου το δικό σου εύρημα από την σημερινή αποστολή στα κοινωνικά δίκτυα. Ανάρτησε ένα σχόλιο, μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα απόσπασμα σε συνδυασμό με το hashtag #ΚΕ2016gr και αντιγράφοντας αυτό το κείμενο πάρε μέρος στο πανελλήνιο παιχνίδι εξερεύνησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος!


Η δική μου συνεισφορά στην αποστολή:

«Τη συνταγή την κονόμησα από ένα παλιό φιλαράκι μου απ’ τον Καναδά, τον Κέρτις Καρμάικλ, γνωστό και ως Σιροπάκια» εξήγησε. «Θέλω να πιστεύω όμως ότι εγώ την τελειοποίησα. Έχετε μπροστά σας όχι μόνο το Μεγαλύτερο Τηγανόψωμο που Έγινε Ποτέ, αλλά και το Νοστιμότερο». Άνοιξε τα πορτάκια στο καροτσάκι σερβιρίσματος, που άχνιζε, κι έβγαλε έναν ψεκαστήρα προσαρμοσμένο στην άκρη ενός χοντρού λάστιχου. «Και ποιο θα μπορούσε να είναι το καλύτερο συνοδευτικό για το Μεγαλύτερο και Νοστιμότερο Τηγανόψωμο στον Κόσμο πέρα από το Πιο Κρεμώδες Βούτυρο στον Κόσμο με σιρόπι από τον Γηραιότερο Σφένδαμο στον Κόσμο;»

Ο Σάμι φόρεσε τα προστατευτικά του γυαλιά, σήκωσε τον ψεκαστήρα και άρχισε να ψεκάζει λιωμένο βούτυρο στην επιφάνεια του τηγανόψωμου. Όταν ικανοποιήθηκε από την ποσότητα που κάλυψε τη χρυσαφένια επιφάνεια, έβγαλε έναν άλλον ψεκαστήρα και άρχισε να περιλούζει το τηγανόψωμο με ζεστό σιρόπι σφενδάμου. 

Μάθιου Γουόρντ, Η φανταστική οικογένεια Γουίπλ, Εκδ. Μεταίχμιο 2014, μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Καλοκαιρινή Εκστρατεία 2016 - Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών | Αποστολή: Ένα εισιτήριο

Αποστολή: Ένα εισιτήριο

24 Ιουνίου


Στις 5 Μαΐου 1826 η Mουσική Εταιρεία της Γενεύης οργάνωσε κονσέρτο για την οικονομική ενίσχυση των επαναστατημένων Ελλήνων. Μεταξύ άλλων ακούστηκε η εισαγωγή από την όπερα του Rossini «Smiramis»

Αποστολή: Γίνε εξερευνητής του κόσμου και μοιράσου το δικό σου εύρημα από την σημερινή αποστολή στα κοινωνικά δίκτυα. Ανάρτησε ένα σχόλιο, μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα απόσπασμα σε συνδυασμό με το hashtag #ΚΕ2016gr και αντιγράφοντας αυτό το κείμενο πάρε μέρος στο πανελλήνιο παιχνίδι εξερεύνησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος!

Η δική μου συνεισφορά στην αποστολή:

"...Η γυναίκα με τα γάντια από σεβρό έδειξε με το κεφάλι τον κύριο Τζάκσον. «Τι είν’ αυτό;»
   «Το σκυλί μου, ο κύριος Τζάκσον», αποκρίθηκε το κορίτσι.
   «Έχει εισιτήριο;» τη ρώτησε πάλι εκείνη.
   «Όχι αυτή τη στιγμή».
   «Ε, λοιπόν, θα έπρεπε να του βγάλεις εισιτήριο. Δεν είναι σωστό να βρίσκεται εδώ χωρίς εισιτήριο. Είναι παράνομο». Σήκωσε μία από τις βελόνες της και έδειξε τον Τζορτζ. «Ο πατέρας σου έχει συρρικνωθεί», είπε. «Πρέπει να ήταν πολύ πιο άρρωστος απ’ όσο μας έκανες να πιστέψουμε».
   «Αυτός εδώ είναι ο φίλος μου ο Τζορτζ», εξήγησε η Σιλβί. «Κοιμήθηκε στο σπίτι μας χθες βράδυ».
   «Κοιμήθηκε στο σπίτι τους χθες βράδυ», επανέλαβε ο άντρας. Είχε ένα κομμάτι από πράσινο φύλλο κολλημένο ανάμεσα στα δόντια του, κι αυτό τον έκανε να θυμίζει τρωκτικό περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως..."

Τιμ Μπάιντινγκ, Η Σιλβί και ο Ασμάνθρωπος, Εκδ. Ψυχογιός 2011, μετάφραση: Ράνια Μπουμπουρή